Gözlerimi kapadım, öncelikle III.Selim'in huzurunda, padişahın kendi eserlerini padişaha icra eden bir incesaz ekibiyle beraberdim, sonrasında yıllar geçti imparatorluk değişti, dil değişti, konular değişti, ama asalet hiç değişmedi, en son İstanbul'u sevmezsek aşkı anlamayacağımızı duyduk, gözlerimi açtığımda Münip Utandı'yı ve klasik sazlarını ayakta coşkuyla alkışlarken buldum kendimi, meğersem Albert Long Hall'daymışım, hepsi bir rüyaymış, hepsi böyle olsa rüyaların dedirtecek cinsten.
hayatımın müzik olması durumu beni çok garipsetior. sanki senin öyle gibi.
YanıtlaSilkonserin hisar üstü'nde olduğunu öğrenene kadar gelme planlarım vardı.
YanıtlaSilya sizin okul uzak ya da ben hakikaten bulgaristanda oturuyorum.
keşke her rüya bir musiki fasıl olsa ne kadar dinç başlardık yeni güne...
YanıtlaSileğrelti : biraz öyle (ne biraz mı) pek keyifli =)
YanıtlaSileysean : her ikisi de doğru bence =)))
yo : kesinlikle !
pek güzel anlatmışsın,az ve öz bu olsa gerek=))
YanıtlaSilmersi efendim !
YanıtlaSilEn başta niye gözünü kapatıyorsun :) konseri seyredemedin, halbuki ne güzeldi :D sadece duyarak bu kadar etkilendiysen,gözlerini kapatmasaydın başta ... :) saygılar efendim.
YanıtlaSilgkbe : sizi gözlerim açık dinleyeceğim, kim bilir belki sayenizde gözüm açık da giderim =P
YanıtlaSil