Yoğun Bir Trafik

Günlerdir yazacağım -abartmayalım iki gündür- ancak elim değdi. Klavyeye eli değmek diye de bir deyimi literatüre kazandırdım, deyim derken, öyle bir yüzeyi ellemek anlamındaki deyim eylemi değil kastettiğim aksine, atasözü, özlü söz gibi bir ifade şekli. Bu güzel girişin ardından perşembe gününe geri dönüyorum. Yazdığımla gurur duyduğum iki sayfalık Rusya - Gürcistan yazısını, derse girecek arkadaşlara emanet ettikten sonra Sinan Bey ile, grubumuzun ilk röportajını yapmak üzere annemin de çalıştığı okula gittik. İki saate yakın, güzel ve doyurucu bir sohbet yaptık Mari Hanım'la beraber, sonrasında havanın da kötü olmasıyla beraber annemle hayalini kurduğumuz yürüyüş planlarımız suya düşmüş şekilde okulun oraya döndük, Sinan Bey'i bıraktık, ben bir çaldığım yere uğradım geldim, ardından Rumeli Hisarı'na indik annemle biraz vakit geçirip atıştırmak için, keza akşam okulumuzda, hem de Türk Müziği Kulübü ev sahipliğinde, Yansımalar konseri vardı. Neyse bir şeyler yedik içtik okula geri çıktık, hava o denli kötüydü ki vakit geçmiyordu, teras kantinde annemle oturmuşken, Ozan Bey aradı, biz geldik dedi; ben de onları yanımıza buyur ettim. İlyada Hanım ve Ozan Bey ile gerçek hayatta da tanışmış olduk bu vesileyle, sohbet ettik konser vaktine kadar dördümüz. Sonra konsere geçtik. BTS herhalde en görkemli anlarından birisini yaşadı seyirci açısından, sandalyeler mi dersiniz, balkon ve piyano altı oturma yerleri mi dersiniz, tam bir kalabalık! Çok garip oldu tam bir kalabalık deyince neyse ehöm. Evet konser başladı, kadro müzikal açıdan müthişti bir kere, kontürbas, çello, klasik gitar, ney ve akustik gitar/tanbur şeklinde beş enstürman vardı. Şarkılar o kadar güzellerdi ki, nasıl desem, müzikteki en zor şeylerden birisini her şarkıda yakalamışlar bana göre. Yani söz olmadan melodiyle bir şeyler anlatıyorlar ve eminim pek çok kişinin kafasında aynı şeyler canlanıyor aşağı yukarı. En bariz örneği Salıncak şarkısıydı, ismini söylemeselerdi de ben tahmin edebilirdim gibime geliyor zaten. Kontürbasçıya muazzam derecede hayran kaldık sanırım salonca, çok müthiş bir icrası vardı. Sanırım İlyada Hanım ve Ozan Bey ikinci yarıda fotoğraf da çektiler, en azından Ozan Bey'i gördüm çekerken, sonrasında da konserden çıkıp huşu içinde arabaya ilerledik ve misafirlerimizi de Yıldız'a kadar bıraktık, ardından eve döndük, belirtmeden geçemeyeceğim hava kapalı olmasının yanısıra çok da soğuktu, mutsuz edici bir hava tam anlamıyla. Neyse güzel insanlarla tanışmış olduk. Cuma günü ise bir Açmöf sempatizanı olarak kalkıp Müzakere Bilgilendirme Semineri'ne gittim okula, konu "AB Müzakere Sürecinde Türkiye Nereye Gidiyor? Çevresel Duyarlılık Konusunda Ne Kadar İlerleme Kaydedildi?" şeklindeydi, pek çok Açmöf aktivitesi gibi gayet başarılı ve öğretici oldu bana kalırsa. Ardından bir ses ayarlamaya çaldığım yere gittim, uzatma kablosu krizini aştık, akşama misafirim çok olacaktı ne de  olsa. Sonra da Ilgın Hanım ile kebap yedik (eheheh) sonra Egecan Bey de teşrif ettiler ve saatin de yaklaşması sebebiyle Cheers İstanbul'a geçtik hep beraber, kapıda Gülnaz Hanımlarla karşılaştık, kendi geldiği yetmediği gibi pek çok da sevdiğim insan getirmiş yanında Burçin Hanım gibi, Kaan Bey gibi Kürşat Bey gibi. Çaldım söyledim kendimce, ilk yarıda ses biraz kısık kaldı gruplar kalabalık olunca, ikinci yarıda ise daha güzel ve yüksekti. Bu arada Erdinç Bey, Melih Bey, Yargı Bey, Melis Hanım ve Pınar Hanım gibi değerli katılımcılarımız oldu ön masamıza. Gecenin sonunda Kaan Bey'in tarafına gidip azıcık hoşbeş ettik kendileriyle, sonra da eve döndük. Şimdi önümüzde salı günü Türk Müziği Kulübü Korosu olarak çıkacağımız Fatih Üniversitesi konseri var, Hacı Arif Bey'den Deva Yokmuş Neden Bimar-ı Aşka adlı müthiş derecede sevdiğim Muhayyer eseri solo söyleyeceğim, umarım bir aksilik çıkmaz. Bir yandan da kafamdaki Taşoda repertuarı oturmaya başladı Emir Bey için bakalım. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere (ehehe) esen kalın.