Bela mısın Nesin Bir Git

Bugün vizemin sonucunu almış olmanın verdiği mutluluk ve hafiflik hissiyle Taksim'deki duraktan 110 numaralı otobüse bindim, sıcaktan en az nasıl etkilenirim düşüncesinden sonra arkadaki beşliyi ortalarsam alabileceğim en yüksek rüzgarı alırım ve güneş yemem sonucuna vardım. Neyse otobüsün içinde oturmuş Teoman'ın giriş melodisinden en popüler parçasını yaptığı Judas Priest şarkısını dinliyordum, otobüsün kalkmasına bir kaç dakika vardı. Bir adam bindi otobüse. Bundan yaklaşık 3 hafta önce de aynı saatlerde aynı otobüse binip yanıma oturmuştu kendisi ve bir yer bulsam da konuşsam tavrıyla beni korkutmuştu. Sonradan farkettim ki adamın biriyle konuşmaya değil sadece gereksiz konuşmaya ihtiyacı var, sokaktaki insanlarla ilgili yorumlar yapıyor, otobüse binip ayakta durmayı tercih edenlerle ilgili yorumlar yapıyor ister istemez bir hı hı nızı da bekliyor. Sonra aynı adam at yarışlarıyla ilgili konuşmuştu baya. Tavrındaki benim bildiğimden başka doğru yoktur inancı ve herşeyle ilgili bir yorumu olması beni o kadar rahatsız etmişti ki bugün aynı adamı otobüste görünce çığlık atmamak için zor tuttum kendimi. Allahıma bin şükür yanıma oturmadı. Bu adamı al yerine teyze ver 7-8 tane, asla üzülmem yani, istedikleri kadar camları kapattırsınlar.

Bir de ne zamandan sonra ilk kez Tuhaffiye Hanım ile Kadıköy'de görüşebildik yine, Ilgın Hanımcık'a karşıya geldiği için, Doruk Bey'e davetimi kırmadığı için teşekkürler. Birde yaşasın Pilavcıoğlu !

Not : Senelerin ardından konulan sola bitişik fotoğrafın verdiği mutlulukla bitiyor bu yazı.