Konserler

Haftaya adeta delidıkşın* geçecek gibi. Bunun sebebi iki büyük konser her şeyden önce. Sonrasında mesai de var. Hafta sonu da provalar desek. Sizlere de birer bağlantı sunayım bu mühim etkinliklerle ilgili, umarım benim heyecanlandığımın birazı kadar başkaları da heyecanlanır:

Sakareller // 15 Mart Salı // Nublu

Emir Bey // 18 Mart Cuma // 60m2

Geçen Sakareller konseri de pek keyifli geçmişti, başka müzisyenlerden, hele ki bunlar değer verdiğim müzisyenlerse, olumlu yorumlar almak çok mutlu edici gerçekten. Nasıl bir düşünce fikir var insanların aklında Sakareller'le ilgili bilmiyorum ama konsere gelen hemen hemen herkes, beklediğimden iyimiş gibi enteresan bir yorum yapıyor. Sorun ya grubun adında ya da bende yani insanlar beni iyi müzik yapan bir gruba yakıştıramıyorlar. Halbuki ben daha tanışmazken bile hayrandım Sakareller'e. Tanıdıklar iyi müzik yapacağıma güvenmeseler de iyi müzik dinleyeceğime güvenirlerdi. Enteresan işte. Ben bir şey demeyeyim ama bir şans verin gerek Sakareller'e gerek Emir Bey'e. Gelin bir dinleyin, müzik en iyi canlı benli olur, sahnede bir ışık görür merak ederseniz zaten albümü de dinlemek istersiniz eminim.

Bir de Kadınlar Günü ile ilgili bir şeylere bakıyordum internetten geçen gün. Bu aralar her yerde ama her yerde daha da çok görüyoruz ne yazık ki kadına karşı şiddeti. Adetim değildir gündemle ilgili yazı yazmak, takip edenler bilir. Aklıma bir olay geldi ama, 2 sene ya da 3 sene önceydi, yazın Üsküdar'da iskeleye doğru yürüyorduk caminin önünden. Üzerimde biraz dar kesim bir tişört vardı, boynumda da şal. Tanıyanlar bilir severim yaz kış boynumu kapatmayı soranlara da ses tellerim çok narin der eğlenirim. Üzerimdeki kostüm bazı ayıların ilgisini çekmiş olmalı ki yanımdan geçerken delici bakışlar attılar bana. Bu bakışlar karşı cinsi ya da aynı cinsi beğenme, hoşlanma, etkilenme bakışları değildi, çok daha ağır buraya yazmasam iyi diyeceğim cinsten bakışlardı. Yanımda annem vardı, bana bakanlar hemcinslerimdi, İstanbul'un en muhafazakar semtlerinden birindeydik ve biri küfretmiş kadar kötü hissediyordum kendimi. Psikolojik şiddet bu olmalıydı herhalde. İşte o gün bunu her gün sadece kendisi olduğu için yaşayan milyonlar var diye düşünmüştüm, hâlâ düşünüyorum, Allah böyle düşündürten, bu zihniyette olan, bu zihniyette insan yetiştiren herkesin belasını versin ki bir gün gerçekten düzgün bir toplum olalım eğer belasını bulmayan 3-5 kişi kalırsa geriye.

Ne diye başladım, ne diye bitirdim yazıyı, nasip işte. Ne oldum dememeli insan. Hahah. Bu aralar elimde çok güzel fotoğraflar var da yazı yazacak, fotoğraf koyacak vakit olmuyor işte, hayat.