Her insan hayatında kısa bir süre de olsa rock star olurmuş derler, bir devrin daha sonuna mı geldik acaba diye düşünmeden edemiyorum. Dün gecenin bir vakti Barış Bey'le Tünel'den Karaköy'e doğru koşarken -gerçekten koşarken- elimde bir de pembe şemsiye vardı. Şeker pembesi. İşte hayat böyle bazen, insanı kolayca açıklayamayacağı durumlara sürüklüyor. Gözlemci ve hızlı düşünen görgü tanıkları için sayfalarca hikayeye konu olabilirdim yani. Ben böyle bir şey görsem güzel bir hikaye yazardım en azından. Gençler tembel azizim. Hafta sonunu da hafta içi kadar yoğun geçirmekte üzerime yok gerçekten. Ama dedikleri gibi. "Belki de en zor zanaat basit yaşamak hayatı..." Büyümek biraz yorucu, biraz kırıcı, biraz asosyalleştirici, biraz da zor. Hep cesur, hep kararlı da olmak lazım, hep ben güçlüyüm imajı çizmek lazım. Siz siz olun. Bu cümle de bana en iyi yazıları yazan şu adam'ı hatırlattı. Bir de şu video'yu izledim geçen gün etkilendim, sene kaç yahu! Başlığa ithâfen aşağıdaki şarkı en sevdiğim gruptan tüm sevenlerine gelsin:
1 yorum:
bi de önyargısız olmak lazım, pembe şemsiyelere özellikle :)
Yorum Gönder