Okuldaki beş, bölümdeki dördüncü senem olsa da daha hâlâ açılımlar peşindeyim. Bugün senelerin geyiğini, klişesini ters yüz ettim, gerçeğe çevirdim ki bu klişe şudur: Genç insan korolar konserlerinden birini ya da hepsini izler, dinler sonra da diğer genç dostlarına koroya girelim der. Ben kendi kendime dedim, demekle kalmadım, ekstra seçmeleri fırsat bilip, bas açığından yararlandım. Günsu Hanım ve Çiler Hanım'ı da yanıma kattım ve bu yaşımda utanmadan rock korosu koristi oldum. Sırf şef Ceren Hanım ile vakit geçirmek veya havalı orkestra dostlarımızla aynı sahneyi paylaşmak bile yetecektir, bunun yanısıra yeni müziksever insanlarla tanışmak ise her daim heyecan verici gelir bana. Tabi bu aralar ekstra tehlikeli müzikal haller içindeyim, elimi attığım projeleri kurutuyorum genelde, umarım bu giriş rock korosunun eceli olmaz, amin.
2 yorum:
mezunlar da araya kaynayamıyor değil mi? :)
kaynayabilir bence =)
Yorum Gönder