Bugün neden bilmiyorum bu şarkıyı dinliyorum. Üzerine bir de Levent Bey, Tuhaffiye Hanım ve Gün Bey'le de vakit geçirdik, geçmişe gittim birden. Yıl 2008 -nostaljik olamayan girişler- ilk kez içime sinen bir beste üzerinde çalışıyorum, taslağını çıkartıp kaydedip şaire yolluyorum bakalım beğenecek mi diye. Tesadüfün böylesi ki şiiri yazdığı tarihin yıldönümüymüş, tam bir yıl önce o bu satırları yazmış, ben de tam bir yol sonra bestelemişim, tarihe bakmaksızın. Konserlerde hep başlangıç olarak çaldım bu şarkıyı, benim için bir başlangıçtı çünkü, pek çok şarkıda yaptığım anonsu tekrar ederek: "Şimdi çalacağımız şarkının sözleri Levent Sevi'nin bir şiirinden..." Ne güzel böyle insanlar var, ne güzel dostlar var, hayatımızı daha güzel yapan ne çok şey... Neden böyle bir ruh halindeyim bilmiyorum ama, şairin ve şarkıcının da dediği gibi: "Boğazımdaki elmanın giderek acılaşan tadıyla..." Siz de bu ruh haline girmek için buradan buyrun, bu şarkıyı bu şarkı yapan herkese Levent Bey'e, Nağme Hanım'a, Nil İpek Hanım'a ve diğer tüm dostlarıma sonsuz teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder