09.05

Siren sesiyle ayağa kalkıp pencereye doğru gittim, biraz açtım, hayat durmuştu, ben de durdum. Sokaktaki insanlar, kaldırımlarda, hastanenin önünde oldukları yerde saygı duruşunda bekliyorlardı, arabalar yolun ortasında durmuşlardı, kırmızıda duranlarsa yeşilde kalkmadılar. Kimisi hastanenin ya da adliyenin bayrağına bakıyordu, kimisinin başı önündeydi. Herkes düşünüyordu herhalde ne yapmalı diye, nereye gidiyoruz diye, sonra biri kornaya bastı, siren ya bitmiş ya azalmıştı ki insanlar ve arabalar aynı anda hareket etmeye başladılar. Düşüncelerini bir çoğu sonsuza dek kafasından kovdu hem de sanırım...